نفَس شاخه‌ی نبات شما

ایلیائیم از دهات شما از تبارِ ترنُمات شما آسمانها همیشه گُم بودند پایِ هر سبزه‌ی حیات شما روزگارم گذشته شُکرِ خدا در جوار لبِ فرات شما کوزه‌ام را دوباره پُر کردم از سرِ چشمه‌ی نجات شما زندگیِ مرا چه شیرین کرد نفَس شاخه‌ی نبات شما سفره‌ام پَهن خانه‌ام نگاه منتظر...